Kościół wzniesiono we wschodnim skraju rozległego, wrzecionowatego nawsia, na sztucznie podwyższonej parceli otoczonej kamiennym murem. Zapewne była to jednoprzestrzenna salowa budowla, wzniesiona na palnie prostokąta z kamienia polnego i cegły. W przyziemiu widoczne są duże otoczaki. W XIX wieku świątynię kompleksowo rozbudowano przy użyciu cegły maszynowej. Od wschodu dobudowano prezbiterium i zakrystię. Od zachodu dodano masyw wieżowy z przybudówką. Przemurowano również okna.

 

Korpus nawowy posiada plan prostokąta i jest najstarszą (pierwotną) częścią kościoła. Wskazuje na to grubość muru jak i widoczny kamienny detal przyziemia. Pierwotne okna zostały powiększone i przemurowane w cegle. Otrzymały proste ościeża zamknięte ostrołukiem oraz skośne parapety. Wewnątrz zainstalowano oszklenie witrażowe o formie geometrycznej, różnokolorowe. Koronę murów także przemurowano w cegle, wieńcząc ją od zewnątrz arkadowym gzymsem koronującym. Ten sam motyw powtórzono w ścianach prezbiterium. Wnętrze nawy zamknięte zostało stropem belkowym i dachem siodłowym krytym dachówką ceramiczną.

 

Ścianę wschodnią wzniesiono na nowo wykonując łuk tęczowy i dobudowując prostokątne prezbiterium. Tę część wykonano z cegły maszynowej. W ścianie wschodniej umieszczono centralnie osadzone okno w formie tryforyjnego maswerka. W oknie tym znajduje się witraż przedstawiający chrzest Jezusa w Jordanie, którego udzielił patron kościoła św. Jan Chrzciciel. W narożach prezbiterium dodano skarpy. Szczyt oddzielono od dolnej partii muru ozdobnym fryzem. W jego zwieńczeniu znajduje się niewielka ostrołukowa blenda z okienkiem doświetlającym poddasze. Szczyt zakończono narożnymi blendami. Wnętrze zamknięto sklepieniem krzyżowym. Posadzkę podwyższono o dwa stopnie schodów względem prezbiterium.

 

W narożniku północno-wschodnim nawy i prezbiterium dobudowano niewielką zakrystię na planie kwadratu. Jej „wciśnięcie” w skarpę i ściany, wydaje się potwierdzać wtórność koncepcji? Wejście łączące zakrystię z prezbiterium otrzymało proste ościeże z łukiem odcinkowym i jednoskrzydłowymi drzwiami. Podobne, zewnętrzne, znajduje się w ścianie północnej. W ścianie wschodniej wykonano okno o prostym ościeżu zamkniętym łukiem odcinkowym i skośnym parapetem. Oszklenie witrażowe.

 

Wieżę dobudowano do ściany zachodniej kościoła. Otrzymała plan prostokąta, podobnie jak i południowa przybudówka. Wszystkie ściany wymurowano z cegły maszynowej. Sklepiona kruchta posiada dwa portalowe wejścia o prostych, szerokich ościeżach, zamkniętych łukiem odcinkowym. Najbardziej dekoracyjnie opracowano zachodnie (zewnętrzne), umieszczając je dodatkowo w płytkiej ostrołukowej blendzie. Dwuskrzydłowe drzwi ułatwiają komunikację z wnętrzem nawy. W ścianie północnej znajduje się niewielkie ostrołukowe okno o prostym ościeżu i skośnym parapecie. Trzecie wejście usytuowane zostało w ścianie południowej. Łączy ono kruchtę z przybudówką, w której znajduje się ciąg komunikacyjny prowadzący na wieżę i emporę chórową oraz wejście na zewnątrz. Kamienne schody osadzone zabiegowo w ścianach przybudówki zaopatrzone zostały w metalową poręcz. Dojść można nimi na emporę a z niej na wyższe kondygnacje wieży. Ta cześć wieży podzielona została belkowymi stropami. Pierwsze piętro otwarte zostało na nawę szerokim łukiem, za którym znajdują się organy. Kondygnacja ta doświetlona została przez okna szczelinowe. Na piętrze drugim usytuowano mechanizm zegarowy. W ścianach tej kondygnacji wykonano trzy okrągłe otwory, które od strony zewnętrznej opracowane zostały płytkimi kwadratowymi wnękami. Osadzono w nich tarcze zegarowe z przekładniami wskazówek. Mechanizm zegara zachował się w całości i czeka na renowację. Na trzecim piętrze umieszczone zostały dzwony zawieszone w jarzmach na metalowej konstrukcji. Dwa żeliwne dzwony pochodzą z 19 … Mimo iż odlane zostały z gorszego materiału charakteryzują się czystym i głębokim dźwiękiem. Poruszane są tradycyjnie przy użyciu liny. Od strony zewnętrznej, dekoracyjnym gzymsem kordonowym, ukazana została kondygnacja, na której znajdują się dzwony. Tu też w ścianach wykonano centralnie osadzone okna o prostych ościeżach zamkniętych delikatnym ostrołukiem, po dwa w elewacjach szerszych i po jednym w elewacjach węższych. Okna w ścianach szczytowych ujęte zostały dodatkową blendą w formie maswerka. Wieża zamknięta jest dachem dwuspadowym, poprzecznym do osi kościoła, rozpiętym pomiędzy szczytami zakończonymi sterczynami. Mur podokapowy wieńczy ozdobny gzyms koronujący.                        

Wyposażenie